دوستت دارم به نجابت باران قسم...

گاه دلم میگیرد ؛ گاه زندگی سخت میشود ؛ گاه تنها تنهایی آرامش می آورد

                         گاه گذشته اذیتم می کند

          این گاه ها " گهگاه " تمام روز و شب من میشود

                       آن وقت بغض گلویم را میگیرد

                        درست مثل همین روزها......

دیوارها دست هایم را میشناسند؛ تاریکی سکوتم را ....

همیشه انتهای روز تنها میروم رو به زندگی که دستم را بگیرد و بیرون کند 

از پیراهنم ؛ از خودم....

دلم دیگر به زندگی گرم نیست ؛ مادر میگوید : باید کمی به خودت برسی !!!

اما چگونه ؟ وقتی از هر طرف میروم ؛ به تو میرسم....

سیامک گل نازم به یادت هستم ؛ بی هیچ بهانه ای....