عشقی که سراسر وجودم را به لرزه می انداخت...

دنبال بهانه ای بودم که باز بیایم وبرایت بنویسم ؛ همه احساسی را که به تو دارم.

قلبم بی تابانه بهانه ات را میگیرد که بار سفر بستی و رفتی.

دوست دارم پرواز کنم تا که از میان ابرها بگذرم و به وسعت عشق تو دست یابم.

دوست دارم تنها در گوشه ای خلوت گزینم تا که شاید ذره ای از زجر هایت را حس کنم.

دوست دارم در نگاه عاشقت غرق شوم تا که شاید اشک هایت را لمس کنم.

دوست دارم زیر دوش آب سرد ساعتی بی اختیار بایستم تا که شاید تلخی آن لحظه را زندگی کنم.

دستم را در زیر خاکستر خاموش عشقت فرو بردم

                         اما سوختم

        سوختم از آتش روشن زیر خاکسترت

"سیامک عزیزم  ؛ اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا ؛ به این امید دم میزنم که با هر نفسی گامی به تو نزدیکتر میشوم..."