غصه هایت که ریخت ؛ تو هم همه را فراموش کن...

غصه هایت که ریخت ؛ تو هم همه را فراموش کن ؛ دلت را بتکان

اشتباهایت وقتی افتاد روی زمین ؛ بگذار همان جا بماند

فقط از لابه لای اشتباهایت؛ یک تجربه را بیرون بکش

قاب کن و بزن به دیوار دلت.

                                                           دلت را محکم تر اگر بتکانی ؛ تمام کینه هایت هم میریزد

                                                           و تمام آن غم های بزرگ .....

                                                           و همه حسرت ها وآرزوهایت.

باز هم محکم تر از قبل بتکان  ؛ تا این بار

همه آن عشق های بچه گربه ای هم بیفتد.

                                                        حالا آرام تر آرام تر بتکان ؛ تا خاطره هایت نیفتد

                                                        تلخ یا شیرین......

                                                        چه تفاوتی میکند ؛ خاطره خاطره است.

                                                        باید باشد ... باید بماند...

کافی ست ؟ نه هنوز دلت خاک دارد

یک تکان دیگر بس است 

تکاندی ؟ دلت را ببین !

چقدر تمیز شد ؛ دلت سبک شد

حالا این دل جای اوست ؛ دعوتش کن ؛ این دل مال اوست

همه چیز ریخت از دلت ؛ همه چیز افتاد 

وحالا ؛ حالا تو ماندی و یک دل ؛ یک دل و یک قاب پنجره

یک قاب تجربه و مشتی خاطره 

مشتی خاطره و یک او ..........

                                              "  خانه تکانی دلت مبارک "