نمیتوان از اینجا گذشت ؛ من از قلبم نمیگذرم ...

نمیتوان از اینجا گذشت ؛ اینجا پر از یاد تو بوده ؛ پر از عشق و عطر حضورت ...

نمیتوان از اینجا دل کند ؛ اینجا همان جایی ست که با تو قدم میزدم ...

  یادش بخیر آن روزها ؛ آن لحظه ها ...

همیشه منتظر تکرارش بودم ؛ آن روزها نیامد و نبودنت در قلبم تکرار شد...

غصه ها و آن همه خاطره باز هم تکرار شد و دیگر تو را ندیدم...

دلم پر میزند تا برسد به آسمان ها که جای من بی تو حتی بر روی زمین هم سنگینی میکند...

نمیتوان از اینجا گذشت و چشم بر روی خاطره هایت بست...

با اینکه نیستی ؛ اما هنوز عشقمی ؛ مگر میشود به یادت نبود ؟

مگر میشود که در حسرت دیدار تو نبود ؟

دیگر نه غروری مانده و نه حرفی برای گفتن ؛ همه ی حرفا درون دلم جا مانده ...

گاهی باید حرف های دلم را حتی برای خودم تکرار نکنم ؛ گاهی باید انقدر تکرار کنم آمدنت را

تا تکرار شود آمدن قطره های اشک از چشمانم ...

تا آرام شوم از این هیاهوی دلتنگی و انتظار  ...

باید منتظر ماند و به یاد گذشته ها نشست ...

شاید این بغض لعنتی شکست و من رها شدم از اینهمه دلتنگی در دلم...

نه اینگونه رها نمیشوم ؛ من با این حرفا آرام نمیشوم ...

نه بیخیال میشوم و نه خام میشوم  ...

من عاشقم و بیش از گذشته ها عاشقتر میشوم ...

نمیتوان از تو گذشت ؛ از تویی که عشقمی و تمام وجودم ...

بیا که بی تو اینجا سوت و کورم ؛ نمیتوان از اینجا گذشت ...

اینجا زمانی جایگاه تو بوده ؛ پس از قلبم نمی گذرم ...

تا شاید دوباره تکرار شوی ....... تکرار .......