هیچ میدانی شده ای تمام دلتنگی من ...

میخواهی از حالم باخبر شوی ... از کجاش برایت بگویم ... از روز اولی که عاشق لبخندت شدم ... از دلواپسی ها و نگرانی های همه روزه ام برای نبودنت ... نداشتنت ... که جانم را به لب میرساند ... میخواهی بدانی رفتن بی صدایت با من چه کرد ؟ 

                     تمام نبودنت ... تمام نخواستنت ... با من چه کرد ؟

از رفتن بی صدایت و حسرت دیدار دوباره ات تا کجا برایت بنویسم... از دلتنگی های عاشقانه ای که در انتظار لعنتی ریشه کرده اند ... از سیل اشک شبانه ام که خرابی روح و جانم را هر شب به رخم میکشد ...

                    از عشقم ....... از احساس به تاراج رفته ام ؟

میخواهی بدانی حال و روز غرورم را که خورد و شکسته شده ... میخواهی بدانی از غم دوریت چگونه هرروز  ؛ هر شب به دنیا و به زمین و روزگار لعنت میفرستم ...

هیچ میدانی شده ای تمام دلتنگی من ... کاش میدانستی چقدر نگاهت برای من مهم بوده ... روحم را خراش میدهد نبودن هایت ...

باش برای من ... من سرسپرده ام ... سرسپرده تمام لحظاتی که با تو زندگی کردم  در تمام لحظاتی که به یادت بودم و نبودم  ؛ دوستت داشتم ...

و اگر دروغ نگفته باشند که دل را به دل راهی است ؛ 

                                                         حس میکنم که چقدر برایم دلتنگی...

سیامک عشق آخرینم ؛ به تکرار غریبانه ترین جمله قرن ؛ و به توان ابدیت دوستت دارم